کاش وقتی زندگی فرصت دهد*** گاهی از پروانه ها یادی کنیم
کاش بخشی از زمان خویش را *** وقت قسمت کردن شادی کنیم
کاش گاهی در مسیر زندگی***دباری از دوش نگاهی کم کنیم
کاش فاصله های میان خویش را *** با خطوط دوستی مبهم کنیم
کاش با حرفی که چندان سبز نیست*** قلب های نقره ای را نشکنیم
کاش هر شب با دو جرعه نور ماه*** چشم های خفته را رنگی زنیم
کاش بین ساکنان شهر عشق*** ردپای خویش را پیدا کنیم.